Hoera, we mogen weer tielen! Weer met de trein en weer naar het museum. Mijn zus en ik gaan naar ons favoriete museum: Voorlinden in Wassenaar. Bij de ingang worden we verwelkomd door Mamam, werk van Louise Bourgeois. Haar ouders waren tapijtmakers en zij zag de wevende spin als een ode aan haar sterkte moeder.
Anya Gallaccio - zonder titel
Bijna tweehonderd verse gerbera's zijn achter glas gevangen. De bloemen verwelken en rotten gedurende de tijd dat het werk wordt getoond. De kunstenares gebruikt vaak organische materialen die in transformatie zijn, in beweging, zoals groente, fruit, ijs en zand.
Subodh Gupta - What's in a Name
Er hangen meerdere aquarellen naast elkaar, met allen een andere fase in de bloei van een roos. Ze dragen allen dezelfde naam, maar hebben een andere verschijningsvorm. De titel verwijst naar Shakespeares monoloog van Julia: "Wat zegt een naam? Een roos zou toch niet minder lekker ruiken / Als je haar met een ander woord benoemde?'
Maha Malluh - Food for Thought Deze 95 aluminium kookpotten zijn licht, zodat ze makkelijk door de Bedoeïenen konden worden gedragen. In de grootste pan kan het vlees van drie kamelen worden bereid. Een indrukwekkend beeld, wat in Voorlinden alle ruimte krijgt. Het roept sferen op van mannen in jurken, sloffend door het warme zand, verhalen vertellend als ze bij het vuur rusten.
John DeAndrea - The Faces of Fifty Years
De kunstenaar bewaarde deze 86 mallen vijftig jaar lang in zijn studio, als achterblijvers van de circa 350 hyperrealistische menssculpturen die hij maakte. We zouden ze alle 86 wel op de foto willen zetten. Ieder hoofd is een mens, ieder hoofd vertelt een eigen verhaal. We zagen eerder een beeld van hem.
Pablo Picasso - L'étreinte.
In zijn blauwe periode schilderde de jonge Picasso meerdere omhelzingen. "Ik wil dat mijn schilderij niets anders oproept dan emotie", zei de kunstenaar over dit werk.
Lara Favaretto - Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance)
Vierduizend kilo confetti, samengeperst in tien kubussen. De snippers zijn door urenlang aanstampen in een mal op elkaar gedrukt, waardoor ze zonder lijm bij elkaar blijven. Uiteindelijk wint de kwetsbaarheid. Na verloop van tijd verliezen de blokken hun vorm en brokkelen ze af als ruïnes.
Michelangelo Pistoletto - Tre generazioni. De kunstenaar maakt sinds de jaren zestig al spiegelschilderijen. Hij plakt flinterdunne fotoreproducties op spiegels. Als toeschouwer wordt je er onvermijdelijk onderdeel van. De drie generaties nemen allemaal een andere houding aan, ze kijken naar achteren, opzij en vooruit.
Anish Kapoor - 1000 Names. Met dit werk tart de kunstenaar de zwaartekracht. Uit de muur verrijzen losse gele pigmentdeeltjes en vormen samen een kegelvorm.
Ryan Gander - 2000 Year Collaboration (The Prophet). Al in de zaal ernaast hoor je een kinderstem. Dan blijkt de stem afkomstig van een muis. Hij heeft zich een weg gebaand door de muur van de museumzaal. De muis houdt een betoog over onze verstoorde band met technologie. En ook over het belang van het vertellen van verhalen.
De tekst is ingesproken door de negenjarige dochter van de kunstenaar. Het is een vrije interpretatie van Charlie Chaplins toespraak uit The Great Dictator. Gander waarschuwt de luisteraar voor ons obsessieve verlangen naar vooruitgang en roept op tot verbroedering.
Anselm Kiefers leven begon toen de Tweede Wereldoorlog eindigde. Hij was één van de eerste Duitse kunstenaars die de recente geschiedenis van zijn moederland onder de loep nam. Hij ziet de geschiedenis niet zozeer als het onderwerp van zijn werken, maar eerder als het materiaal waaruit ze vervaardigd zijn. Kiefer brengt het verstrijken van de tijd in beeld door gebruik te maken van materialen als lood en hooi. Lagen die hij aanbrengt, pelt hij regelmatig weer af. Zijn kunst is nooit klaar. De lagen maken dat je de behoefte hebt het werk aan te raken. Tegelijkertijd is het werk behoorlijk indrukwekkend wanneer je er van een afstandje naar kijkt. Je proeft de sfeer van een oorlog.
Linksboven: Die Freimaurer. Als je het hele werk aanschouwt zie je een passer, als symbool van de vrijmetselarij (Freimaurerei). De teksten op de benen verwijzen naar de beschutte plaatsen waar verschillende groepen vrijmetselaars elkaar kunnen ontmoeten. Net als kunstenaars zijn ze op zoek naar verheffing van de geest. Op de achtergrond zien we de vervallen luchthaven Berlin-Tempelhof. Nazi-architect Albert Speer wilde dit complex onderdeel maken van de hoofdstad van Hitlers Derde Rijk.
Overige foto's: Antonin Artaud Heliogabalus. De tekst Sol Invictus Elagabalus, op de zijkant van de kinderwagen, verwijst naar de Romeinse keizer Elagabalus. Diens bloeddorstigheid gaf hem de reputatie van de meest verdorven keizer die het Romeinse Rijk ooit heeft gekend. Hij inspireerde veel schrijvers en kunstenaars, waaronder Antonin Artaud. Het werk is een verbeelding van het tragische lot van de vervlogen macht: de keizer werd al op achttienjarige leeftijd, vier jaar na zijn aantreden als keizer, op brute wijze onthoofd. Ook het nazivliegveld op de achtergrond ademt de sfeer van een vergane heerschappij.
Wat blijft dit toch een sympathiek museum. De mooie lichtinval, de relatie van binnen met buiten, de ruimte die de kunstwerken krijgen. En wat is het weer fijn om kunst te zien, wat heb ik dit gemist. Om weer samen rond te lopen en te zeggen dat we iets stom vinden. Om weer dingen te zien die je prikkelen en anders laten kijken naar de dingen om je heen.