foto van internet, maker onbekend
Vanuit de lucht ziet Bourtange er uit als een rustig en pittoresk dorpje. En daarom staat het op mijn tiel-lijst en ik krijg dit keer zelfs iemand mee, Mark. Als we aan de rand van het dorp een grote parkeerplaats zien met ruimte voor touringbussen begint het te dagen. En als we het dorp alleen maar binnen blijken te kunnen komen via een bezoekerscentrum waar je entreegeld moet betalen wordt het beeld al duidelijker. En als we dan in de kleine straatjes tegemoet worden gelopen door mensen in historische kleding is het plaatje compleet.
We zijn terecht gekomen in een toeristencircus.
Het centrale plein is gevuld met terrasjes, wespen en bezoekers. Het is dit weekend Vesting Spectaculum. Op de site staat: in dit weekend opent Bourtange de vestingpoorten voor de 'Fogelvreien' en u kunt een reis terug in de tijd beleven. Van Middeleeuwen tot en met de 80-jarige oorlog, alles ademt de cultuur en het leven uit het roemruchte verleden. Tientallen handelaren, met waren uit vroeger tijden, proberen hun artikelen aan de man te brengen en allerlei lieden bevolken de vesting om hun kunsten te vertonen.
foto van Mark
Er staan kraampjes met flesjes elixer, manden en kleding. Naast stalletjes met patat, hamburgers en wafels. Maar als je de smalle straatjes inloopt krijg je een glimp van een normaal leven, het leven van de mensen die achterblijven als alle toeristen zijn vertrokken. Die dagelijks honderden mensen langs hun ramen voorbij zien trekken. Maar dat weet je als je hier komt wonen.
Hierna rijden we naar Ter Apel. Op de kaart liggen beide plaatsen best dicht bij elkaar, maar met openbaar vervoer is het erg lastig om ze te combineren. Daarom fijn om er nu in een half uurtje per auto naar toe te kunnen rijden. In Ter Apel staat een te bezichtigen klooster. Vorige week was ik in Steyl, een Limburgs kloosterdorp. Meerdere kloosters op één plek, maar niet te bezoeken. Ik hou van plekken die een beetje geheimzinnig zijn, afgesloten van de buitenwereld, zoals kloosters en gevangenissen. Maar ik kan ze in Steyl enkel van buiten bekijken. Alleen een kapel is toegankelijk. In Ter Apel blijkt het een tegenovergestelde situatie, het voormalige kruisherenklooster Domus Novae Lucis (Huis van het Nieuwe Licht) uit 1465 is een museum.
foto van internet, maker onbekend
Het gebouw is niet meer in gebruik als klooster. De sfeer van geheimzinnigheid is dan ook niet meer te vinden. Het is een prachtige omgeving, een sympathiek museum met een expositie over het leven in een klooster en een mooie kloostertuin. En er tegenover staat een aangenaam hotel restaurant.
Links: Kanunnikenkerk. Midden: kloostertuin. Rechts: Lekenkerk. Foto's van Mark.
ingang klooster-museum
slaapzaal/ziekenzaal.
kloostertuin
grote Kaardenbol
Zonder snelwegen rijden we terug naar huis, door prachtig groen en paars Nederland, langs plaatsen als Ommen, Epe en Elspeet.