Vandaag loop ik de NS-wandeling Heiligenbergerbeek. Het voelt als een dropping. De bus brengt me naar Woudenberg en vanaf daar loop ik naar huis, de route voert vlak langs mijn woonhuis. Ik begin de route over het dijkpad langs het Valleikanaal.
Dit pad maakte onderdeel uit van de Grebbelinie, daarom tref je af en toe restanten aan van een bunker.
Ik liep dit pad eerder, in juli 2013. Toen stonden er koeien in de wei waar ik door liep. Dat vond ik nog best spannend. Ik speelde Anna Maria Koekoek met een koe die aan de andere kant van het hek stond. Als zij omkeek zette ik een paar passen, als ze naar me keek stond ik stil. Acht jaar geleden lagen er ook schapen op het pad. Nu is de dijk leeg op een enkele wandelaar na. Voor me loopt iemand met een rode jas. Ze maakt het beeld van Roodkapje compleet na de waarschuwing voor een boze wolf.
Op deze plaats stortte op 3 februari 1943 een vliegtuig neer na een luchtgevecht met een Duitse Messerschmitt Bf 110 nachtjager.
Alle acht bemanningsleden (UK/CDN) kwamen hierbij om het leven.
Het Valleikanaal gaat over in de Heiligenbergerbeek. De dijk maakt plaats voor een landschap met houtwallen, weilanden en boerderijen. Ik loop over landgoed De Boom, een gebied tussen Woudenberg en Leusden. Een ijsvogeltje vliegt voor me weg, de eerste die ik persoonlijk zie. Een aalscholver zwemt in het water naast me. Duikt dan opeens onder om kort daarna een flink aantal meters verderop weer boven te komen. Ik ken ze eigenlijk alleen staand op een lantaarnpaal, met de vleugels gespreid om zich zo te warmen aan de zon.
En daarna kom ik aan in het mij bekende landgoed Den Treek. Maar het deel waar ik nu loop ken ik nog helemaal niet. Ik loop door het drassige natuurgebied Langeveen, vroeger een veengebied dat is afgegraven. En verder, naar het voormalige stuifzandgebied De Ringheuvels. Deze stuifduinen zijn begroeid geraakt met bos of werden beplant met bomen. En tenslotte via landgoed Nimmerdor naar huis.
