Dit keer niet eerst een stuk fietsen en dan pas lopen. Met name het stuk terug fietsen valt me de laatste tijd zwaar. Dus loop ik vanaf huis naar Park Randenbroek. Dit stadspark is een in oorsprong middeleeuws huis en landgoed. De heuvels in het park zijn rivierduinen die hier zo'n 10.000 jaar geleden na de laatste ijstijd zijn ontstaan. De beroemdste bewoner van het grote witte huis in het park was architect en schilder Jacob van Campen. Hij was architect van het Paleis op de Dam en erfde het huis in 1626. Bij het huis horen ook een koetshuis, orangerie en een duiventil. Hierin zijn respectievelijk een poppentheater, het atelier van een beeldhouwer en een bronsgieterij gevestigd.
Op 6 mei 2015 fietsen Eva (21) en Belle (20) door het park, zoals zo vaak. Het is vroeg in de middag, en het begint hevig te hagelen en onweren. Ze schuilen onder een boom. Daar worden ze beiden getroffen door een blikseminslag. In poppentheater Toermalijn stond om half drie een voorstelling op de planning. Ennadien Blink, de poppenspeelster van dienst: "Ik kijk altijd nog even of er laatkomers zijn, dus ik keek buiten rond. Toen was er een keiharde klap. Verderop zag ik vlammen aan de onderkant van een boom." De twee jonge vrouwen zijn in eerste instantie onherkenbaar. Een vreselijk beeld. De gebeurtenis maakt veel indruk op de inwoners van de stad.
En nu sta ik aan de voet van die boom. Nog zeer regelmatig wordt deze plek bezocht door vrienden, zij laten er aandenkens achter. Met name de schommel ontroert me. Die roept associaties op van vrolijke hoge kinderstemmen, van beweging, op een plek waar twee levens bruut tot stilstand kwamen.
Pieter Starreveld - Jeugd vrede bescherming levenskracht
Na het Elizabethterrein loop ik naar het Lockhorsterbos.
Mijn favoriete route als ik naar het tuincentrum fiets.
Nadat het ziekenhuis op dit terrein werd afgebroken en elders werd opgebouwd werd mede door de inzet van betrokken burgers vastgelegd dat het Elizabethterrein omgetoverd zou worden tot een groen stadspark. De inrichting en het beheer zijn aan de omwonenden toevertrouwd. Een maand geleden is het geopend.
In het Lockhorsterbos komen loof- en naaldhout door elkaar voor. De onderlinge leeftijd varieert sterk, van hele jonge bomen tot statige eiken en beuken die naar schatting een leeftijd hebben van meer dan 200 jaar. Een klein en overzichtelijk bos langs de Heiligenbergerbeek.
En tenslotte terug door het bos vlakbij mijn huis: Nimmerdor. Dit gebied werd om 1645 gekocht door jonkheer Everard Meyster. Hij liet er een landhuis bouwen en het omringende park liet hij met altijd groen blijvende heesters en bomen beplanten, vandaar de naam nimmer-dor. In 1986 besloot de gemeente Amersfoort het terrein te kopen. Ze wilden het gebied bestemmen voor woningbouw maar dat is door omwonenden succesvol bestreden.
Het bos grenst aan de A28. Op een stukje geluidswal is door artiest Repelsteeltje deze graffiti aangebracht. Op aandringen van Groen Links besloot het stadsbestuur, bij uitzondering, dit werk te beschermen. Naast het bos is een afgeschermd gebied. Tussen de bomen door zie je een forse vijver, en wat gebouwen, het maakt nieuwsgierig. Gelukkig was ik niet de enige, journalist Jeroen Bruinenberg schreef onderstaand artikel, begin 2020 geplaatst in de wijkkrant.
Ik kijk op de website van de familie. Dit jaar zou de familiedag op het landgoed worden gehouden. Een foto van het huis stond op de eindejaarswens 2020 die de leden van de Familievereniging is toegestuurd.
