Bij het afscheid van mijn werk kreeg ik een cadeaubon voor hotel New York in Rotterdam. Nu is het dan zo ver, samen met goede vriend Mark ga ik genieten van een vreselijk decadente overnachting.
Het iconische gebouw staat op de Kop van Zuid, tussen de vele hoge kantoorgebouwen. In 1901 werd het administratiegebouw voor de Holland Amerika Lijn (HAL) opgeleverd. De verbinding Rotterdam - New York bestond van 1873 tot 1978 en speelde een grote rol in de landverhuizingen van Europa naar Amerika. Een oversteek duurder acht dagen. De maatschappij bediende ook vrachtlijnen, maar als bijzaak. Door de toenemende concurrentie van de luchtvaart besluit de HAL in 1971 de lijn op te heffen en zich te concentreren op de cruisevaart. Het hoofdkantoor van de HAL verhuist naar Seattle. In 1988 nemen krakers bezit van het gebouw in Rotterdam. Ik ben zelf kraker geweest, maar als ik op tv wel eens panden zie waar krakers in hebben gezeten, dan doet dat echt pijn. Zo respectloos. In dit geval koopt een jaar later de gemeente het pand voor heel veel geld en vestigt er een hotel in, het wordt geopend op 5 mei 1993. Mijn tante heeft er de eerste nacht geslapen en haar naam staat, samen met die van de andere hotelgasten, op een tegel in de hal geschreven.
Als we aankomen is de kamer nog niet klaar. Dus we laten onze bagage achter en lopen via de Rijnhavenbrug naar Katendrecht. De brug staat bekend als de Hoerenloper. In de twintigste eeuw was Katendrecht de bekendste prostitutiebuurt van Rotterdam, met veel uitgaansgelegenheden voor zeelieden. Maar de wijk is gerenoveerd en is nu een hippe wijk. Wij bezoeken er de Felix Food Factory (FFF), een ontzettend leuke foodhall in een oude havenloods. Je kunt er ambachtelijke producten kopen bij de bakker, kaasboer of bierbrouwer. Je kunt ook een plankje kopen, zoals een borrelplank, en dan langs gaan bij alle stands voor een hapje. In het midden staan tafels waar mensen elkaar gezellig zitten te eten, drinken en praten.
Ik heb inmiddels al meerdere foodhallen bezocht, ook tijdens reizen. De drukke op elkaar gepakte hal in Madrid. De geweldige grote markt op Granville Island in Vancouver. En natuurlijk ook de Markthal in Rotterdam. Deze laatste is niet te vergelijken met de FFF, veel commerciëler en minder gezellig. Als ik in Rotterdam zou wonen zou ik in de FFF willen werken, ik voel me er thuis.
We missen de waterbus en daarom gaan we met de gewone bus en metro naar de Witte de Withstraat. Ook al zo gezellig met allemaal cafeetjes en restaurants, zoals het bekende Bazar (foto links). We belanden in het NRC (foto rechtsboven), het Nieuw Rotterdams Café. Daarna lopen we naar het Zeemanskwartier, naar het Westelijk Handelsterrein (foto rechtsonder). Dat is een monumentaal pakhuizencomplex met restaurants, bars, galeries en kantoren. Waaronder ook een reisbureau genaamd Buitenlandse Zaken.
Met de metro naar Blaak, even dwars door de Markthal (foto midden) en langs de kubuswoningen.
We eten in de Oude Haven (foto links), een erg gezellige binnenhaven waar ik zeker nog eens naar terug wil met warmer weer. Daarna nemen we de watertaxi terug naar het hotel. De bestuurder vindt ons het juiste gezelschap om zijn stunts op uit te proberen dus hij scheurt over de Nieuwe Maas, Neemt scherpe bochten, de Maashaven in, langs de SS Rotterdam waar we twee mensen oppikken die we even afzetten bij de Euromast om vervolgens à la Miami Vice naar het hotel te racen. Ik zit er met zo'n breed strakgetrokken gezicht, met een enigszins hysterische lach zoals je die ook kunt hebben in een enge kermisattractie. Beide foto's: ©Mark.
Eindelijk nemen we onze intrek in de geboekte kamer. Als je hier slaapt moet je het ook goed doen, dus ik heb de directiekamer geboekt. Prachtig uitzicht op de Maashaven, en de rood verlichte Euromast. Twee fauteuils voor een open haard en een tv. Ook nog een tv die je uit het voeteneind van het bed kan toveren. Een badkamer met twee regendouches en een bad op pootjes. Héérlijk decadent! (foto ©Mark).
Zo'n douche en bad wil ik ook. Zo'n lantaarnpaal wil ik ook in mijn tuin. En dat uitzicht wil ik iedere dag wel bij het wakker worden.
Op het ontbijtbuffet had ik me ook zo verheugd. Even weg met al die koolhydraatarme gerechten en dan een zalige dikke verse boterham. Wel belegd met zalm en roerei, dat dan weer wel. En zo'n overheerlijk knapperig croissantje. Of twee.
Nog even afscheid nemen van het hotel, omgeving en uitzichten. Foto onder: ©Mark.
Foto middenboven: Lost Luggage Depot van kunstenaar Jeff Wall, als symbool van het afscheid dat emigranten hier namen van hun vorige leven.
We rijden stadsdeel Delfshaven, in het westen van Rotterdam. Oorspronkelijk was het onderdeel van Delft, in 1795 werd het een zelfstandige gemeente en werd in 1886 door Rotterdam geannexeerd. Piet Hein werd hier geboren, en André van Duin. Delfshaven bestaat uit meerdere wijken, zoals Spangen en Oud-Mathenesse. Historisch Delfshaven, de straatjes rond de Achterhaven en Aelbrechtskolk, zijn gelukkig gespaard gebleven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op de kop van de wijk staat de moutmolen 'de Distilleerketel'.
En om in de molensfeer te blijven nemen we het pontje naar Kinderdijk. Daar spelen we vals. Langs de dijk mag je nergens parkeren, die zijn die toeristen natuurlijk helemaal zat. Het is de bedoeling dat je tegen betaling parkeert bij de entree van de molens, daar nog een entreekaartje koopt en daarna naar de molens loopt. Ik wil geen 5 euro betalen als ik alleen maar even een foto wil maken, dus Mark zet me er af en rijdt door. Ik loop langs de dijk en heb vanaf daar een prachtig uitzicht op de vele molens in het gebied. Het is een fascinerend lichtspel, het lijkt wel of de lucht iedere seconde van kleur verandert, de schakeringen zijn betoverend. Mark pikt me weer op nadat hij heen en weer is gereden, de parkeerwacht bij de molens die ons doorhad was not amused.
We steken wederom met een pontje de Lek over en belanden in Schoonhoven, bekend als Zilverstad. Een schattig plaatsje, met grachten, mooie huizen, de grote Batholomeüskerk, en creatieve kerstbomen.
