Thielen

Het is een technisch zeer begaafde schilder. Zijn schilderijen lijken wel foto's. Het is bijzonder hoe hij met soms maar een beperkt getoond lichaam toch een mens kan tonen, een wereld kan creëren. Een wereld waarin ik me soms herken, waarin ik soms verhalen kan vormen. 

Een klein jaar geleden waren we samen bij de tentoonstelling Hyperrealisme in de Kunsthal. Daar werd de werkelijkheid in beelden gevangen, hier in schilderijen. Zoals ik hier probeer de werkelijkheid in woorden weer te geven. Maar bij woorden is er altijd een vervorming. Er is altijd sprake van míjn werkelijkheid, niet van dé werkelijkheid. Bij woorden zal er bijna nooit objectiviteit zijn. 

In de jaren tachtig stagneerde zijn succes. In de brochure staat dat hij zich in deze periode laat inspireren door het Amerikaanse neo-expressionisme en grootser en wilder schildert. 'De zachte details en de tederheid van de symboliek verdwenen'. Deze fase duurt maar een paar jaar en leverde werken op zoals het Annunciatie  (Aankondiging van de Heer) hierboven. 

Groot Verlangen

De modellen zijn meestal vrouw en vaak naakt. In de informatie staat dat we dat echter vooral niet moeten interpreteren als sensualiteit of erotiek. Stel je voor. Ze worden hier als symbolen gebruikt, om een emotie of gedachte werkelijk voelbaar te maken. Kennelijk kan hij dat beter via vrouwen dan mannen. Als hij een vrouw naast een cactus schildert (zie hierboven schilderij Metgezel) is dit niet zomaar een realistische weergave van een vrouw met een cactus, maar staat de cactus symbool voor een probleem, een onoplosbare situatie die bij de minste aanraking kan verwonden. Die symboliek irriteert me, de open deuren van deze nette man in pak zijn mij te plat.