Kunsthal KAdE

Op de website: Balans speelt een belangrijke rol in ieders leven. Met het bouwen van blokkentorens en het zetten van de eerste stapjes als dreumes begint de levenslange zoektocht. De tentoonstelling A Balancing Act laat verschillende (inter)nationale kunstenaars zien die in sculpturen, installaties, foto’s, schilderijen, performances, tekeningen en videowerken het vinden van evenwicht onderzoeken.  

Jocelyn Marchington, Jonathan Brantschen & Joschi Herczeg onderzoeken als collectief het thema identiteit op verschillende niveau's. In dit werk onderzoeken ze wat het betekent om een collectief te zijn en als collectief te werken. De drie kunstenaars staan leunend tegen elkaar, waarbij hun hoofden elkaar raken en als de bovenkant van een driehoek zijn. Niet enkel de individuele balans van de kunstenaar moet in orde zijn om deze houding aan te kunnen nemen, maar ook die van het collectief moet zorgvuldig worden uitgemeten. 

De kunstenares Isabelle Wenzel is opgeleid als fotograaf/beeldend kunstenaar maar ook als acrobaat. Het vrouwelijk lichaam is haar onderwerp, met de nadruk op het lichaam als vorm, als sculptuur, en de manier waarop er naar gekeken wordt. Het lichaam als fysieke vorm. Meestal zet ze haar eigen lichaam in voor de camera. ‘Ik wil dat de kijker zich bewust wordt van zijn eigen lichaam; waar het begint en eindigt en wat het allemaal kan'. Binnen de seconden die de zelfontspanner haar gunt neemt Wenzel een onmogelijke positie in en houdt deze vervolgens vast totdat de camera heeft geklikt.

Foto links: Tejo Remy - Chest of Drawers (You can't lay down your Memories). Remy maakte deze kast als afstudeerproject. Hij vroeg voor het eerste ontwerp al zijn medestudenten een laatje in te leveren en verbond deze lades met spanband. De kast refereert aan de metafoor voor het geheugen van de Griekse filosoof Socrates. 'Door je herinneringen op een specifiek 'plekje' neer te leggen, kun je je geheugen sterken,' zo stelde hij. 

Foto rechts: Jose Dávila - Joint Effort. Zijn werk kan worden gezien als een reflectie op de zwaartekracht. Met voorwerpen die elkaars tegenpool zijn, in dit geval steen en glas, maakt de kunstenaar balancerende werken die de krachten en eigenschappen van de materialen beproeven, maar ook een weergave zijn van onze eigen innerlijke twijfels en tegenstrijdigheden.

Terwijl ik er naar sta te kijken beland ik in de discussie van een echtpaar. Hij vindt die oranje spanbanden maar niets, zij vindt ze kunstzinnig. Hij vindt dat ze te goedkoop ogen, als iets wat je gewoon bij de bouwmarkt kan kopen. Zij zegt dat je dat glas ook bij de bouwmarkt kan kopen. Een medewerkster van het museum betoogt dat het de kunstenaar niet gaat om de schoonheid van het materiaal zelf, maar om het spanningsveld tussen de verschillende materialen. De man haalt zijn schouders op. En zo kijkt ieder met een eigen blik.

Alex Schweder & Ward Shelley - ReActor

De kunstenaars bedachten de term Performance Architecture en ontwikkelden samen in 2016 de ReActor. Het huis is ongeveer 32m2 en is gemaakt van hout en beton. Het is boven op een kolom van iets minder dan vijf meter hoog geplaatst, waar het kan draaien in elke richting. De structuur reageert zowel op beweging in het huis als op externe invloeden, zoals de wind.