In de metro van Rotterdam naar Spijkenisse zitten drie jongens, ik vermoed begin twintig. Degene die het meeste aan het woord is, is binnenkort jarig. Hij verwacht wel van iemand een staatslot te krijgen als kado en al snel fantaseren ze over wat ze zouden doen met acht miljoen. De twee anderen willen een groot huis, auto, feestjes geven. Maar hij wil het zijn hele leven goed hebben. Wil een bescheiden rijtjeshuis. O nee, want dan kan de stereo niet vol aan. Dan toch maar een vrijstaand huis. Maar wel bescheiden. En een BMW. En een paard voor zijn zusje, dat had hij haar beloofd.
In Spijkenisse neem ik de bus naar Hellevoetsluis en daar de bus naar Ouddorp. Mijn hoofd voelt de afgelopen tijd steeds meer aan als een flipperkast. Ideeën vliegen alle kanten op, vergevorderde plannen worden afgeschoten. En zo bedenk ik steeds weer iets anders voor mijn vakantie-tieldagen. Ook voor Zeeland. Ik had wat dorpjes op het oog, maar Zeeland is lastig qua logistiek. Er rijden alleen treinen op Walcheren en Zuid-Beveland. Op de andere eilanden ben je aangewezen op bussen die meestal maar één keer per uur rijden en ook niet bij iedere bestemming komen die ik op mijn lijstje heb. Ik kijk op de site van VVV Zeeland en kom een beeldentuin tegen in Ouddorp. Er gaat een bus naar Ouddorp, alleen is het nog ruim 20 minuten lopen vanaf de dichtstbijzijnde bushalte. Maar het idee van een beeldentuin maakt me wel blij dus ik hak, eindelijk, de knoop door.
De tuin is een grote privétuin en wordt omringd door het duinlandschap van natuurgebied Westduinen. Ze omvat een deels permanente en deels per seizoen wisselende collectie van het werk van ruim dertig kunstenaars. Bij de entree praat ik met de eigenaar en vertel hem over mijn vakantieplannen, en dat vandaag dus Zeeland op het programma staat. "Maar dit is Zuid-Holland", zegt hij. De moed zakt me in de schoenen. Wat stom van me. Wat ongelofelijk stom. Niet alle eilanden zijn Zeeuws. Dit eiland niet. Dat wist ik wel, ergens ver weggestopt, maar dat is nu te laat. Zuid-Holland moet weliswaar ook nog van mijn lijstje af maar daar heb ik een ander plan voor en ik heb me vandaag ingesteld op Zeeland. Ik heb meteen geen zin meer in die hele beeldentuin. Maar natuurlijk ga ik toch naar binnen, nu ik er toch ben.
Marc de Rover - Zichtbaar, onzichtbaar (hout)
Boven: Wilma Bosland - untitled (keramiek).
Onder: Dorte Berner - Bridging the gap (brons)
Karl Ullrich Nuss - Europa en de stier (brons)
Dorte Berner - Mother Courage (brons)
Dorte Berner - Without words (brons)
Dorte Berner - Teacher and silly virgens (steen)
Ik hou ervan om langere afstanden met de bus af te leggen. Het is een beetje keuvelen, door woonwijken heen, huizen zien waar ik nooit zou willen wonen. Als ik mijzelf daar voorstel zie ik een leven voor me wat me niet past.
Dus ik neem de bus uit Ouddorp naar Renesse, en vandaar naar Middelburg, een reis van vijf kwartier. Over het Grevelingenmeer, door Burgh-Haamstede, langs Neeltje Jans en Serooskerke. Ik was ooit in Middelburg, met vriendin H. We sliepen in een statige B&B langs het water en aten bij Café Restaurant Vriendschap, waar een meisje met prachtige dreads ons serveerde. Kort daarna nam ik ook dreads.
Kloveniersdoelen. Het monument werd in de 17e eeuw gebouwd als oefenruimte voor kloveniers, geweerschutters. Nu zit er een grand café, restaurant en filmzaal in het gebouw.
Café Restaurant Vriendschap, op de Markt.
Stadhuis, op de Markt, gebouwd in de 15e eeuw. Prachtig gebouw met veel details. Het gebouw is voorzien van een lakenhal en een vleeshal (zie foto hieronder) waar tentoonstellingen zijn.
De Kuiperspoort wordt gezien als een verborgen schat van de stad. Als je de poort aan de Rouaansekaai doorgaat loop je via een paar steegjes vol lieflijke huizen, kinderkopjes en mooie bloemen naar de poort aan de Dam. Alsof je in een andere tijd loopt, prachtig!
