En opeens is er een plan voor mijn vakantie. In google.maps maak ik al een paar jaar mijn eigen kaarten. Als ik ergens iets lees of een foto zie van een mooie plek zet ik een pinnetje op de betreffende kaart. Bij dat pinnetje zet ik een korte beschrijving en een foto om me lekker te maken. Ik heb kaarten per werelddeel, en van landen apart als ik er veel pinnetjes heb. Zoals Italië. En Engeland.
Ik heb ook een kaart van Nederland. Daarop staan pinnetjes bij plekken die ik al bezocht heb of nog wil bezoeken. En dat laatste ga ik tijdens mijn vakantie doen, een paar van die pinnetjes in elke provincie bezoeken. Dus twaalf provincies in ruim drie weken. Op Facebook heb ik tips gevraagd, het levert leuke ideeën op. Vandaag neem ik een voorschot op mijn vakantie: Overijssel.
Hollands landschap langs de IJssel net buiten Deventer.
Een rij foto's van fotograaf Wicher Naberman van het IJssellandschap met teksten uit de dagboeken van Etty Hillesum. Zij is geboren in een Nederlands-joodse familie, studeerde rechten en Slavische talen en was 26 jaar toen de oorlog begon. Ze begon haar dagboek in 1941 en vertelt hierin over haar persoonlijke ontwikkeling tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na Westerbork werd ze samen met haar familie gedeporteerd naar Auschwitz waar ze in 1943 op 29-jarige leeftijd omkwam. Haar dagboek werd achtendertig jaar nadien uitgegeven. De familie Hillesum woonde een aantal jaar in Deventer en Etty hield van dit landschap. Ze associeert het met ruimte en onbegrensdheid en zoekt naar een verklaring waarom mensen zich tot sommige landschappen voelen aangetrokken.
Hotel Gaia in Diepenveen. De eerste vermelding van dit landgoed stamt uit 1285, toen de familie Rande hier in een kasteel woonde. Van het kasteel is niet veel meer over. Daarna zijn er meerdere huizen gebouwd, allen ook weer (deels) afgebroken. Het huidige hotel is ontstaan in 2013. Je kunt er eten, drinken en slapen. Hele sfeervolle plek!
Ik heb nog drie kwartier om op mijn volgende bestemming in Diepenveen te komen. Volgens de routeplanner moet het in 26 minuten per fiets lukken. Die routeplanner blijft echter lang op 26 minuten staan, en stuurt me naar rechts als er helemaal geen weg naar rechts gaat. Zo beland ik op mountainbiketrajecten met mijn omafiets en een rammelend krat voorop. Rij ik door stiltebossen waar ik volgens mij niet mag rijden. Kom ik op weggetjes met een verboden toegang-bordje. Ik ben daar niet goed in, dingen doen die ik niet mag doen. Ik ben ook niet goed in te laat komen, dus race ik door het bos in plaats van lekker genietend op mijn gemakje. Al met al ben ik tien minuten te laat.
Abdij Sion was een cisterciënzer abdij in Diepenveen, en werd vanaf 1900 bewoond. In 1935 werd het klooster een abdij, dat betekent dat een abt aan het hoofd kwam te staan. Men leefde volgens het Ora (gebed) et Labora (werk). Het getijdengebed hoorde bij het cisterciënzer leven, zeven maal bidden per etmaal, in canon-vorm. Daarnaast werd er gewerkt in de moestuin, was er een boekbinderij en een smederij, maakte men zelf meel en boter en werden er kippen gehouden. In 2015 woonden er nog acht monniken in de abdij. Dit was financieel niet meer haalbaar. Vier monniken verhuisden naar Schiermonnikoog en zullen daar begin 2019 een kleinschalig klooster starten. De oudere monniken verhuisden naar een klooster in België. De abdij in Diepenveen is nu in handen van de stichting Nieuw Sion. Zij bezinnen zich op nieuwe bestemmingen voor het gebouw die in het verlengde liggen van de oude functie. Delen van het gebouw worden verhuurd voor groepsactiviteiten of individuen die de stilte opzoeken. Daarnaast is er zeer recent een jongerenklooster opgezet dat zich hier gaat vestigen. Iedere laatste zondag van de maand is er een rondleiding. Mijn aanmelding werd bevestigd door iemand met de naam Godelieve.
Een berceau, ook wel loofgang genoemd en ook de naam voor de stoffen overkapping in een wieg. Een dubbele rij beukenbomen vormen een haag waaronder de monniken liepen te mediteren en in hun bijbels lazen. Ook een plek om buiten te zijn en toch droog te blijven. Vroeger liep de haag in een U-vorm, maar door uitbreiding bij de buren is één kant gesloopt en is een L-vorm overgebleven. De berceau staat nu op de monumentenlijst. Prachtig, dit wil ik ook in mijn tuin.
We bezoeken meerdere ruimtes in de abdij. De meesten nog in originele staat, sommigen nog ingericht voor de bezinningsweek die op zijn eind loopt. Ik voel me aangetrokken tot dit soort gebouwen waar je normaal gesproken niet mag komen, zoals kloosters en gevangenissen. Ik probeer dat groepje mensen waarmee ik achter de gids aanloop weg te denken en stel me voor hoe het zou zijn hier een tijdje te verblijven. Er zijn studio's die je kunt boeken als verblijf, om tot rust te komen, te schrijven. Ook is er een huisje, David's kluis, wat nog iets meer afgelegen ligt, en nog iets primitiever is, zonder WiFi. Een monnik genaamd David, tevens de naam van mijn vader, zonderde zich hier af, zocht er een kluizenaarsbestaan.
Buiten zijn de druivenstruiken in de aarde gezet, door een gat in de muur groeien de ranken en trossen binnen in deze ruimte. In deze ruimte werden arme kinderen uit de buurt uitgenodigd om jaarlijks de maaltijd te nuttigen.
Het was een fijne middag. De gids had mooie aanstekelijke verhalen en het gebouw en de voormalig bewoners inspireren. Het is goed om te zien en te doen. En om via de monniken de rust en zachtheid in mezelf weer eens aandacht te geven. Al was die op de weg hier naar toe nog erg ver te zoeken. Misschien is dat de les: de weg er naar toe is belangrijker dan de bestemming.
In een aflevering van Kloosterserie van de RKK in 2014 waren er beelden van de huidige abdij en een documentaire met mooie beelden uit 1973.