Een maand lang heb ik nee moeten zeggen op allerlei leuke voorstellen. Heb ik mijn tot in detail uitgewerkte vakantieplannen uit moeten stellen. Een maand lang heb ik naar adem lopen happen en had ik geen energie.
Inmiddels ben ik weer tot iets in staat en vandaag ga ik testen tot hoeveel.
Marker Wadden is een groot project dat zorgt voor het natuurherstel van het Markermeer. Door de aanleg van natuureilanden met zand, klei en slib uit het Markermeer komt nieuwe natuur tot ontwikkeling. Zowel onder als boven water. Een belangrijk doel van Marker Wadden is om een vogelparadijs te ontwikkelen. Daarom worden er meerdere eilanden aangelegd, met natuurlijke oevers, ondiepe delen en rietmoerassen. Daar kunnen vissen paaien en waterplanten groeien. De eilanden liggen op de route van trekvogels. Die rusten hier uit en zoeken naar eten in de slikken, ondiepe plassen, kreken, geulen en tussen moerasvegetatie. Vandaag bezoek ik het eiland.
Met een snelle boot vaar je in een half uurtje van Lelystad naar de Marker Wadden. Je boekt een ticket voor een vertrektijd, en vervolgens heb je na aankomst 4,5 uur om op het eiland door te brengen voor je weer terug gaat.
We beginnen bij uitkijktoren de Steltloper. Vanaf boven kijk je uit over de Marker Wadden en het Markermeer. Samen met de Oostvaardersplassen vormen ze Nationaal Park Nieuw Land. Nooit eerder is er in de wereld gebouwd met slib. Hier op Marker Wadden is deze nieuwe techniek voor het eerst gebruikt en getest. Eerst worden met zand en klei ringdijken aangelegd. Een zuiger zuigt slib van de bodem van het Markermeer en spuit het laagje voor laagje in de bekkens. Het slib klinkt in en is een goede voedingsbodem voor planten en dieren.
Vogelkijkscherm waar ik deze schattige waterhoen zie met grappig 'ophuppend' staartje.
vogelkijkhut
Er zijn nu vijf eilanden. Er wordt hard gewerkt aan eiland zes en zeven. De ambitie van Natuurmonumenten is van Marker Wadden een grote natuurarchipel te maken van in totaal 10.000 hectare. Het is daarmee een van de grootste natuurherstelprojecten van West-Europa.
In vogelkijkhut Duikeend zit je op ooghoogte met alle zwemmende vogels en heb je direct zicht op wat er onder water gebeurd. Op de foto zie je het niet, maar achter het zwarte deel op de middelste foto kijk je naar de onderwaterwereld. We zien er niet veel vogels, wel dit visje. Een bijzondere plek!
Vlak bij de haven staat het Eilandpaviljoen en het Havenkantoor. Op het eiland staan ook enkele natuurhuisjes van Landal. Ze zijn duurzaam gebouwd en energieneutraal. Geweldig om hier een aantal dagen te zijn, in alle rust vogels te kunnen spotten en de zonsopkomsten en -ondergangen mee te kunnen maken op dit eiland.
In de haven van Lelystad staat sinds 2010 het beeld Exposure van Antony Gormley. De kunstenaar liet zich voor het werk inspireren door de maakbaarheid van dit landschap. Toen hij door de polder reed, werd hij getroffen door het lijnenspel van al die rechte wegen en kanalen. Het ritme van de vele hoogspanningsmasten in Flevoland liet hij in dit kunstwerk terugkomen. Gormley neemt altijd zijn eigen lichaam als vertrekpunt en ook voor nu zat hij zelf model. Gedurende een in zijn eigen woorden bijzonder onaangenaam anderhalf uur, hurkte hij voor de gipsen mal. Schotse elektriciteitsmast ontwikkelaars en Nederlandse ingenieurs deden er vervolgens zes jaar over om te zorgen dat het kunstwerk structureel solide werd. De reus zit met zijn lichaam dicht bij de grond – grond die hier geleend is van de zee. Als de zeespiegel stijgt, zal de man natte voeten krijgen, in stilte de horizon aanschouwend. Het beeld wordt ook wel 'de hurkende man' of 'de poepende man' genoemd.
Een mooi bruggetje naar mijn bezoek aan museum Voorlinden volgende week, waar nog tot en met 25 september een tentoonstelling is met het werk van Gormley. Een periode van gedoseerd weer ja zeggen is aangebroken!