Automat
Wikipedia: Edward Hopper (1882–1967) was een Amerikaans kunstschilder die schilderijen maakte met typisch Amerikaanse thema's. Zijn schilderijen behoren tot het realisme en de American scène. Hopper creëert in zijn schilderijen een onwerkelijke, desolate sfeer. In veel van zijn schilderijen heerst een psychologische spanning. De mensen op zijn schilderijen zijn nooit gelukkig. Ook wekken de schilderijen een gevoel van 'samen maar toch alleen' op.
Als men het gehele oeuvre van Hopper overziet kan men concluderen dat in het overgrote deel van zijn schilderijen de isolatie van het individu centraal staat. In zijn schilderijen wordt zelden contact met een ander persoon gelegd, zelfs al zijn er meerdere personen in het beeld aanwezig. Voorbeelden zijn de werken waar enkele personen in een theater wachten tot de voorstelling begint. Geen van hen is in contact met een ander.
De figuren in de werken van Hopper zijn vaak voor of achter een raam geplaatst wat het isolement compleet maakt, er is wel een buitenwereld, maar daar maakt de persoon geen deel van uit.
Een thema van Hopper is het huis in een landschap. Hoewel het huis vrijwel altijd een voordeur heeft, loopt er geen pad naar deze deur. Het lijkt of het huis niet in het landschap thuishoort. Dit laat weer het isolement van één enkel gebouw in het landschap zien.
Morning sun
Philosophy
Summer in the city
Hotel Room
Office at night
Nighthawks
Wikipedia: Nighthawks toont een tafereel dat bol staat van de sfeer van depressie en verontrusting aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het type restaurant dat wordt afgebeeld is een soort van eenvoudig eetcafé dat toentertijd in Amerika "diner" werd genoemd en dat veelal de hele nacht open was. Aan de reclame boven het raam is te zien dat het geen dure gelegenheid is: Phillies was een goedkoop Amerikaans sigarenmerk dat bijvoorbeeld bij benzinestations werd verkocht. Binnen zit een groepje mensen bijna als op een toneel, bij een scherp fluorescerend licht. Twee grote koffieketels lichten er vreemd en bijna dreigend door op. Buiten verlicht het zelfs de straat. De ramen van de huizen links hebben de rolgordijnen half gesloten, de etalages van de winkels zijn leeg en de stad is verder leeg.
Links in het eetcafé zit een man met de rug naar de kijker toe, een beetje ineengedoken achter een drankje. Een stel wacht op bediening, maar lijkt geen contact te maken, noch met elkaar, noch met anderen. Hoppers mensen zijn passief: ze hebben elkaar niets te zeggen, lijken niet bereid of in staat tot communicatie. Het beeld is verstild en duidt op isolatie.
Hopper ontkende dat hij het werk bedoeld heeft als symbool voor stadse leegheid en het geïsoleerd van elkaar leven, maar onbedoeld biedt Nighthawks toch een metafoor voor de verpletterende eenzaamheid van het leven in een grote stad en haar egocentrische bewoners. Hopper versterkt dat idee nog door geen deur in het café in te tekenen, waardoor de kijker ook zelf het gevoel krijgt buitengesloten te worden, alsof het een soort aquarium is. De doorzichtigheid van het vele glas kan niet voorkomen dat het een duidelijke afscheiding vormt. Tegelijkertijd geeft het een suggestie dat het binnen en het buiten in elkaar overloopt.
Daarnaast biedt het schilderij volop ruimte voor interpretatie en fantasieën: de psychologische spanning tussen de afgebeelde personen is voelbaar, hun illusieloze houding is zichtbaar, maar niemand weet ook maar bij benadering wat er in hen omgaat. De kijker mag rustig observeren en het zelf invullen.
Chop Suey
Summer evening
Sunlight in a cafetaria
Video
documentaire over het creatieve proces van Hopper
trailer van een film n.a.v. de schilderijen van Hopper