Zus en ik bezoeken een tante in Limburg en maken er een mini-vakantie van. We slapen in een geweldig bed & breakfast in Vierlingsbeek, zus in een bedstee, ik in de vintagekamer.
Nadat we geïnstalleerd zijn maken we een rondje door het kleine centrum van Vierlingsbeek, een dorp aan de Maas. Achter de Laurentiuskerk staan deze Grote kaardenbollen. De bloemen beginnen vanuit het midden van de kolf te bloeien, daarna verplaatsen de bloeiringen zich zowel naar boven als naar onder.
En beween ook hen die vernederd, vermoord en naamloos verdwenen zijn.
Joodse begraafplaats uit 1771
De volgende dag brengen we door in Nationaal Park De Maasduinen. Dit natuurgebied is uniek doordat de langste rivierduinengordel van Nederland zich in het gebied bevindt. Deze zijn ontstaan door een samenspel van water, wind en mens door de eeuwen heen. We beginnen bij Bosbrasserie in de Sluis, in Well. Gelegen in de sluis bij het Reindersmeer, met naast een restaurant het bezoekerscentrum. We lopen om het meer heen.
Rups van de Sint-Jacobsvlinder op het giftige Jacobskruiskruid. Zolang de plant groeit en bloeit is er weinig risico, het kruid smaakt bitter en wordt normaal gesproken niet gegeten door paarden, koeien en schapen. Na het maaien verliest de plant haar typerende geur, kleur en smaak, maar het gif blijft werken. Het gif wordt bij regelmatig eten in de darmen opgenomen. Daarna probeert het lichaam de gifstoffen in lever om te zetten in minder giftige stoffen. Dit proces levert echter een nog giftigere stof op. Dat maakt de levercellen kapot.
Een vergiftiging door Jacobskruiskruid verloopt heel geleidelijk. De lever zal uiteindelijk niet meer functioneren. Vergiftigde dieren worden eerst ziek: ze zijn loom, verliezen gewicht, hebben diarree en geen eetlust, drinken veel en krijgen verschijnselen die op zonnebrand lijken. Jacobskruiskruid tast het hart en het centrale zenuwstelsel aan en veroorzaakt coördinatiestoornissen, gebrek aan eetlust en onrustige bewegingen.
Voor een vergiftiging door Jacobskruiskruid is geen remedie. Dieren worden pas na verloop van maanden of zelfs jaren ziek, doordat het gif langzaam ophoopt in de lever. De rupsen van de Sint-Jacobsvlinder slaan de gifstoffen uit het Jacobskruiskruid op, dat laten ze ook duidelijk zien met hun geel-zwarte waarschuwingskleuren. Ook de vlinder zelf is giftig en laat dit met zwart-rode kleuren weten.
We korten het rondje om het meer in met een stukje trekveer, omdat we nog meer plannen hebben voor vandaag. Da's nog hard werken! Het is een mooi gebied. Veel water, mooi weer, Hollandsche wolkenluchten.
Gekraagde Roodstaart
Een ander deel van de Maasduinen: het Quin.
Op de voorruit van de auto ontdekken we twee parende roofvliegen, waarschijnlijk de Zwartdijroofvlieg. Gefascineerd kijken we lange tijd naar hun seksuele escapades. We staan er met onze camera's dicht op maar zij laten zich niet door ons verstoren. Deze soort is vrij zeldzaam, maar de vlieg kan ook de meer algemene Bosrandroofvlieg zijn.
We gaan nog naar een ander deel van het park, bij het Bergerbos. We zijn op zoek naar de landgeiten die hier schijnen rond te lopen maar vinden ze niet. Desondanks ook weer een mooi gebied.
Ik hou van landschappen met een enkele boom.
uitkijktoren De Afferdense Duinen
Twee dagen weg maar, toch het gevoel even heerlijk op vakantie te zijn geweest.