Allereerst is deze dag een grote bijpraatsessie met mijn beste vriendinnetje. Wat hebben we elkaar weer veel te vertellen! Daarnaast bezoeken we wat plekken die al een tijdje op mijn wensenlijstje staan. We beginnen met de Groene Bedstee.
Deze tunnelvormige beukenhaag van ruim 300 meter lang bevindt zich op Landgoed Mariëndaal in Arnhem. De haag is in 1865 aangelegd. Hij werd vroeger door de dames van het landgoed gebruikt. Hier konden zij hun wandelingetje maken in de schaduw van het bladerdak, waardoor hun huid mooi blank bleef. Prachtig!
Aan de overkant van het landgoed een weggetje wat geflankeerd wordt door zonnebloemen. Ik waan me even op vakantie.
Daarna rijden we naar Abdij Koningsoord, waar de zusters Trapistinnen wonen. Zij maken deel uit van de Cisterciënzers, een eeuwenoude kloosterorde die zich toelegt op stilte en gebed, arbeid en een sobere levensstijl in nauwe verbinding met de natuur. Het essentiële van het Cisterciënzer leven is: gericht te blijven op het zoeken van God. "Ledigheid is de vijand van de ziel", zegt de heilige Benedictus in zijn regel voor monniken.
Cisterciënzerkloosters hebben daarom meestal een onderneming. Ze brouwen bier, maken kaas, kaarsen of zeep of hebben een boerderij. De producten worden verkocht en zo voorzien de broeders of zusters in hun onderhoud. Abdij Koningsoord is een vitale kloostergemeenschap met zusters van alle leeftijden. Stilte en gebed vormen het hart van hun bestaan, voor het koorgebed komen zij zeven keer per dag samen. Ze staan dagelijks om 04.15 uur op. Elke twee weken worden alle 150 psalmen gezongen. De zusters werken in hun eigen boekbinderij, restauratieatelier en de abdijwinkel.
Naast de abdij hebben de zusters een natuurbegraafplaats ontwikkeld, Koningsakker. Deze begraafplaats zorgt voor een financiële bijdrage aan abdij Koningsoord, zodat de zusters ook in de toekomst in hun levensonderhoud kunnen voorzien.
Trifolium incarnatum L. - Inkarnaat-Klaver
Het ontvangstgebouw is geopend in april van dit jaar. Het terrein is opgedeeld in vier velden, elk vernoemd naar een seizoen. Her en der liggen boomschijven uit het woud van de zusters, met een naam erin gekerfd. Soms ligt er enkel een bloem, of een naam in steentjes of takjes op de aarde.
Een schuurtje op het terrein doet dienst als kapel. Een werkneemster leidt mensen rond die een plek willen reserveren. Kinderen leggen hun naam in steentjes bij een overleden familielid. Schapen grazen. Wat een fijne plek is deze begraafplaats. Zoals in de brochure staat: 'Waar de doden rust vinden en de levenden op adem komen'. Als ik dichterbij woonde zou ik hier wel willen werken. Nog wat nieuw en kaal, maar zo natuurlijk, rustgevend en weinig menselijke bemoeienis. En een fijn idee, zo onder de hoede van de zusters in de abdij.
Daucus carota L. - Peen
Lunch bij Kasteel Doorwerth, waar jonge zwaluwtjes in de nesten onder de poort worden gevoed door hun ouders.
Mijn beste vriendinnetje heeft het voor elkaar gekregen dat een prachtig fiets- en wandelpad door een bos in Wolfheze vernoemd is naar haar opa, die dertig jaar boswachter was op landgoed Laag Wolfheze. Ze fietst iedere dag over 'haar' pad van huis naar werk en terug!
Via dat pad komen we bij de Wodanseiken, De bomen zijn hoogstwaarschijnlijk geplant of ontkiemd rond 1550. Eeuwenlang stonden ze in een open heidelandschap langs een beek, en werden ze vaak geschilderd. De foto rechts is het schilderij Wodanseiken bij de Wolfhezerbeek van J.W. Bilders, uit ca. 1857. Nu zijn ze omgeven door een gemengd bos. De magie is er wat van af, maar deze oude 'dames' dwingen nog steeds eerbied af.