Meestal maak ik jaarlijks een bloesemtocht met de auto. Richting Betuwe rijden, langs een groot aantal bloeiende fruitbomen en genieten. Ik word blij van bloesem. Bloesem behelst voor mij een belofte aan betere tijden. In mijn eigen tuin staat daarom ook een kersen- en appelboompje. Op Koningsdag zoek ik de rust op van Ressen, een dorp ten noorden van Nijmegen. Daar start het klompenpad Zeegsepad.
Al vrij snel loop ik over het terrein van de fruittelers. De roze bloemen van de appel- en kersenbomen. En de witte bloemen van de peren- en pruimenbomen. Wat een rijkdom toch, om in een land te wonen met zoveel wandelpaden en waar boeren een deel van hun land openstellen om overheen te mogen lopen.
Vroeger hadden boeren hoogstamboomgaarden. Op een gegeven moment zijn die deels vervangen door laagstamboomgaarden. Doordat de boom laag bij de grond bleef werd het veel eenvoudiger om te snoeien en te oogsten.
grafmonument op een graf bij de kerk van Ressen, één van de oudste kerken van ons land
Twee weken later is de meeste bloesem weer verdwenen. Alleen de laatste bloemen van de appel- en perenbomen zijn nog zichtbaar. Ik ga met de bus naar halte Vianen Lekbrug Oost. Tijdens het wachten op de aansluitende bus loop ik even het natuurgebiedje naast het busstation in. Ik vind er de kleurrijke smeerwortel. Smeerwortel bevat vrij veel slijmstoffen, waardoor de papjes die van de wortel bereid worden, er erg slijmerig en ‘smerig’ uitzien. Werd vroeger gebruikt bij botbreuken, maar nu niet meer omdat de plant giftig is.
Met een tweede bus reis ik via Culemborg naar Erichem. Daar begin ik aan het Errekomsepad, een wandeling door Hollandse plaatjes.
Ik kom langs de wijngaarden van het Betuws Wijndomein. De eerste druivenstokken werden in het voorjaar van 2004 aangeplant. OP het bedrijf bevindt zich een modern ingerichte wijnkelder waar met nieuwe technieken toch ambachtelijk wordt gewerkt. Doel is om druiven te oogsten die optimaal rijp zijn. Dat is de basis voor een goede wijn. Ieder jaar wordt opnieuw ingespeeld op de toestand en de kwaliteit van de druiven.
Vervolgens loopt het pad langs camping De Karekiet, vernoemd naar de moerasvogel die langs de oevers van de waterkant voorkomt.
Aankomst in Buren. Buren mag zich Oranjestad noemen vanwege de band met de koninklijke familie. In 1551 trouwde Willem van Oranje met Anna van Buren. Koning Willem-Alexander en koningin Maxima zijn hierdoor graaf en gravin van Buren. Een zeer aangenaam dorp.
foto rechtsboven: het Vrijerslaantje, enige in Nederland voorkomende berceau (loofgang) van kastanjebomen
Foto rechtsboven: Sint Lambertus Kerk, hier trouwde Willem van Oranje met Anna van Buren.
Tegen de kerk aan zit café Lic. Wat heerlijk om weer op een terras te kunnen zitten!
De geweldige winkel van Galerie Moen. Een sprookjeswereld vol nostalgie, decoratie, antiek en oude kerstverlichting.
Van Buren loop ik terug naar Erichem. De hele wandeling gaat wat minder over ongeasfalteerde wegen dan andere klompenpaden. Op de site van de klompenpaden staat een recensie van iemand die zegt dat ze van een koude kermis thuiskwam. Dat het enige lichtpunt de wijngaard was waar alcohol werd geschonken. Dat je deze route beter per fiets kan doen omdat je er dan sneller doorheen bent. Ja, inderdaad wat meer asfalt, drukke wegen en een industrieterrein. Maar ik heb weer bloesem gezien en op een terras gezeten!
