In mijn coupé nemen zes jonge meisjes plaats. Keurig gekleed, zwarte rok tot net boven de knie, zwart jasje, een pas gestreken witte blouse, glanzende huidkleurige panty, subtiele make-up. Het haar in een vlecht. Het meisje voor me heeft het haar los.
"Heb je het niet gelezen in de mail?, vraagt haar buurvrouw. "Je haar moet in een vlecht."
"O, ik dacht dat een staart ook mocht."
"Nee, het moet in een visgraatvlecht."
Het ene meisje draait zich naar het andere meisje en die vlecht met snelle vingers een visgraat in het haar.
Meisjes, vrouwen aan het begin van hun echte leven. De fase waarin je keuzes maakt die bepalend zijn voor de rest van je leven. Welke studie kies je. Welke vrienden hou je, welke mensen zul je nooit meer zien behalve misschien ooit nog, op een reünie van de middelbare school? Welke relaties ga je aan?
Ik had op die leeftijd net een relatie achter de rug. Verkering had ik al vaker gehad, maar dit was echt een relatie. Met een jongen met een baan en een auto. Na een paar maanden kreeg ik een vriendschapsring en keek hij al naar zaaltjes voor de verloving. Het benauwde me zo dat ik de relatie verbrak. Drama! Hij dreigde met zelfdoding en zijn moeder kreeg spontaan staar. Dat was ook het eerste wat ze zei toen ik haar maanden later tegenkwam: "Ik heb nog steeds last van mijn oog." Het vriendje had overigens binnen drie weken een nieuwe relatie.
Hoe anders had mijn leven eruit gezien als ik in die relatie was blijven zitten. Getrouwd, kinderen, caravan, familiebezoekjes. Niets mis mee maar niet aan mij besteed. Zo probeer ik er maar naar te kijken, naar verbroken relaties. Leermomenten. Noodzakelijke ervaringen om verder te komen.