| Naam | Father and daughter |
| Genre | animatie |
| Regie & scenario | Michael Dudok de Wit |
| Jaar | 2000 |
Video
hele film
Verhaal
Je ziet dat een vader en een dochter afscheid nemen bij een dijk aan het water. Het meisje blijft daarna telkens, per fiets over de dijk, terugkeren naar de plek van dat afscheid. Deze zoektocht naar haar vader herhaalt zich in verschillende levensfases.
In allerlei recensies van dit filmpje wordt gesproken over een vader die zijn dochter verlaat. Dit blijkt uit deze woordenloze film echter niet. De filmer zelf zegt in een interview in NRC daarover: "Dat laat ik expres open. Als je hem weg zou zien roeien met een hengel of een koffer of een pistool, word je in een richting geduwd. Zelfs of hij vrijwillig gaat of dat hij weg moet, wil ik in het midden laten. Het gaat erom dat hij weggaat."
De filmer merkte in de VPRO-gids op dat er niets autobiografisch aan deze film zit.
Meningen
Patricia Smagge op Cinemagazine.nl:
Father and Daughter draait om een heel simpel, maar daardoor des te aansprekender, gegeven. Een meisje en haar vader fietsen over de dijk. Ze stoppen, hij neemt afscheid en roeit weg in een bootje. Zij wacht vergeefs op zijn terugkeer, komt telkens weer kijken of hij is teruggekomen. Zelfs als ze ouder wordt en uiteindelijk zelf oud is blijft ze terugkeren naar diezelfde plek op de dijk. Wanneer ze stokoud is, is het water achter de dijk een polder geworden en gaat ze zelf het gras op, op zoek naar haar vader. Het verhaaltje is herkenbaar voor iedereen, met universele thema’s als ouder worden, loslaten, de kracht van familiebanden en het koesteren van herinneringen. Zonder gebruik te maken van dialogen weet Dudok de Wit precies de juiste boodschap over te brengen, zijn publiek te ontroeren en te raken in het hart. De sobere stijl, bijpassende muziek en de bruintinten waarmee Dudok hoofdzakelijk werkt, onderstreept het melancholische karakter van het filmpje; we worden daardoor niet ‘afgeleid’ door overbodige opsmuk, zodat alle aandacht uitgaat naar wat we zíen, en daardoor ook wat we vóelen. Father and Daughter toont een spel van schaduw en licht, van verfijnde details in bewegingen die allemaal meespelen in het aanwakkeren van herkenbare gevoelens en emoties.
Inspiratie
Deze film is voor mij hét voorbeeld hoe weinig je nodig hebt om een heel leven te schetsen. De ontroering is er meteen vanaf het eerste moment, een vader en zijn dochtertje op de fiets, begeleid door een mooi sentimenteel Frans deuntje.
Ook de kracht van de herhaling zie je duidelijk terug. Een figuur die steeds dezelfde weg fietst. De voortschrijdende tijd wordt getekend door de verschillende seizoenen en een persoon die je steeds iets ziet veranderen. Van een kind naar een meisje met vriendinnen. Van een jonge vrouw op de bagagedrager van een vriendje tot een vrouw met een gezin. Tot een oude fragiele vrouw die de fiets aan haar hand met zich mee voert.
Deze film staat voor mij voor de kunst van het weglaten. De dingen terugbrengen tot de essentie om daarmee de zeggingskracht te vergroten.
